Στην εποχή μας, στη χώρα μας, ακόμα και στην πόλη μας, αν γυρίσει κανείς το βλέμμα γύρω του, θα διακρίνει εύκολα ή λίγο πιο δύσκολα, φαινόμενα παιδικής εκμετάλλευσης, που εκδηλώνεται περισσότερο σε κάποιες κοινωνικές ομάδες από κάποιες άλλες, με τάση να επεκτείνεται στο γενικότερο πληθυσμό.
Έτσι, βλέπουμε κυρίως παιδιά προερχόμενα από άλλες χώρες (ή παιδιά τσιγγάνων) να τριγυρνούν στην πόλη, προσπαθώντας να ζητιανέψουν την ελεημοσύνη μας ή να "πουλήσουν" μικροπράγματα σε ανθρώπους που είτε κυκλοφορούν για να πάνε στις δουλειές τους είτε κάθονται κάπου με παρέα, είτε βρίσκονται σε διαδρομή με το αυτοκίνητό τους. Ακούμε στις ειδήσεις για παιδιά που εξαφανίζονται και παρά τις προσπάθειες των δικών τους και των αρχών, δεν εντοπίζονται τελικά ή βρίσκονται, έχοντας όμως υποστεί βασανιστήρια, κακοποιήσεις, αφαίρεση ζωτικών τους οργάνων μέχρι και θάνατο. Μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο για φαινόμενα παιδικής πορνείας (δυστυχώς και στη χώρα μας), παιδικής πορνογραφίας, δουλεμπορίου μικρών παιδιών...
Βλέπουμε, ακούμε, μαθαίνουμε. Μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε γιατί γίνεται όλο αυτό; Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν κάποιους στο να εκμεταλλεύονται μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά; Κοινωνικός αποκλεισμός, περιθωριοποίηση, λαθρομετανάστευση, άσχημη οικονομική κατάσταση των γονέων, μη ύπαρξη οικογένειας, προβληματική οικογένεια, χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών από κάποιο μέλος της οικογένειας, είναι κάποιες από τις αιτίες που οδηγούν κάποιους επιτήδειους σ΄αυτές τους τις πράξεις, που αγγίζουν μέχρι και το κακούργημα!
Και τελικά τι κάνουμε; Μένουμε θεατές; Στεκόμαστε απαθείς μπροστά στην τηλεόραση ή την οθόνη του Η/Υ μας μαθαίνοντας όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και απλά δεχόμαστε την δυσάρεστη πραγματικότητα; Είναι ίσως βολικό! Με το να βολευόμαστε όμως δεν αλλάζουμε τον κόσμο μας. Αν θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας καλύτερο, ας αλλάξουμε πρώτα εμείς. Ας οργανωθούμε και ας προσπαθήσουμε ν΄αντιδράσουμε στο κακό, έστω και μεμονωμένα. Αξίζει να σώσουμε έστω και μια παιδική ψυχή, έστω και μιά ζωή!
